W zakresie zleconej spółce Geotechnika Południe rewitalizacji zabytku znajduje się projekt wykonawczy oraz kompleksowe zrealizowanie konstrukcji oporowej, która ma za zadanie zabezpieczenie istniejącego budynku oraz wykopów, które będą wykonywane podczas rozbudowy obiektu. Teren budowy położony jest na południowym stoku Butorowego Wierchu (1160 m n.p.m.), należącym do fliszowego Pasma Spisko-Gubałowskiego i stanowi zbocze górskie zorientowane w kierunku południowym, przy średnim nachyleniu ok. 27%. Różnica wysokości (na długości działki) wynosi 83 metry. Od strony północnej teren ograniczony jest drogą gminną, natomiast od stron wschodniej i zachodniej – jarami, którymi płyną dwa lokalne cieki wodne, tworzące po połączeniu Blachowski Potok. Od strony południowej teren inwestycji ograniczony jest lasem.
fot. GEOTECHNIKA POŁUDNIE
Analiza geologicznych warunków podłoża
Przed przystąpieniem do prac, mających na celu rewitalizację zabytku, spółka przeanalizowała geologiczne warunki podłoża gruntowego. Okazały się one złożone i składające się z warstw paleogeńskich reprezentowanych przez utwory fliszowe określane jako flisz podhalański. Osady tego fliszu zajmują obszar od Tatr po Pieniński Pas Skałkowy. Najstarszymi utworami są tzw. warstwy zakopiańskie, wykształcone głównie jako miękkie łupki ilaste. Miąższość tych utworów wynosi ok. 1000 metrów. Idąc ku górze, utwory fliszu zmieniają się i udział piaskowców w profilu rośnie (warstwy chochołowskie dolne), a w końcu profil przechodzi w piaskowcowo-łupkowy (warstwy chochołowskie górne).
Przed przystąpieniem do pierwszego etapu rewitalizacji zabytku w Kościelisku, w podłożu gruntowym badanego terenu wyróżniono cztery pakiety geotechniczne: nasyp budowlany, rumosz gliniasty, zwietrzelina gliniasta oraz grunt skalisty miękki. Ostatni pakiet, w którym posadowiona jest konstrukcja oporowa, stanowią warstwy fliszu podhalańskiego, o zwiększonym udziale łupków (85%) nad piaskowcami (15%). Warstwy piaskowca rozdzielają kompleksy łupkowe, w regularnych odstępach, średnio co 2,2 metra. Fliszowy kompleks skalny charakteryzuje się rozciągłością warstw, o generalnym kierunku wschód-zachód. Warstwy fliszu zapadają łagodnie 20 – 25° w kierunku północnym, przy rozciągłości 85 – 95°. Średnia wytrzymałość na ściskanie łupków wynosi 3,3 MPa.
fot. GEOTECHNIKA POŁUDNIE
Rewitalizacja zabytku – etapy prac
Przed przystąpieniem do prac wokół zabytkowego budynku WDW „Salamandra”, na jego ścianach zewnętrznych umieszczono automatyczne pochyłomierze, które pozwalają kontrolować przemieszczenia konstrukcji. Dodatkowo prowadzony jest stały monitoring geodezyjny budynku, a w koszach zbrojeniowych pali zostaną umieszczone inklinometry, które pozwolą na rejestrowanie przemieszczeń palisady.
Pierwszym etapem zabezpieczenia będzie realizacja palisady „C”, która przechodzi wzdłuż wschodniej i południowej ściany zabytkowego budynku. Palisada zostanie wykonana w technologii pali CFA za pomocą palownicy BAUER BG 20H oraz samojezdnej pompy SCHWING SP 2800. Dodatkowo zostanie wykorzystana koparka DOOSAN DX 255. Łączna długość tej konstrukcji oporowej to 65 metrów. Projektowane pale mają średnicę 800 milimetrów, długość od 11,2 do 17,6 metra i są zbrojone koszami. Po zakończeniu palowania rozpocznie się wiercenie pierwszego rzędu kotew, który zostanie osadzony w oczepie żelbetowym wieńczącym konstrukcję. Wykonanie oczepu ze zbrojonego betonu klasy C30/37 nastąpi po zakończeniu kotwienia. Po osiągnięciu przez beton wymaganej projektem wytrzymałości na ściskanie, kotwy zostaną sprężone. Taki przebieg prac pozwoli doprowadzić do profesjonalnej rewitalizacji zabytku.
fot. GEOTECHNIKA POŁUDNIE
Ze względu na fakt, że wykopy zlokalizowane obok palisady będą sięgały głębokości nawet 10 metrów, będzie ona wzmocniona za pomocą trzech poziomów kotew. Dwa pierwsze rzędy będą wykonywane w technologii mikropali zbrojonych żerdzią samowiercącą systemu ANP, natomiast trzeci rząd w technologii mikropali prętowych zbrojonych prętem typu SAS. W tym celu Geotechnika Południe wykorzysta wiertnicę KLEMM KR 806-3GS. Drugi oraz trzeci rząd kotew zostanie wykonany w tej samej kolejności, co pierwszy. Długość całkowita projektowanych kotew waha się od 13 do 37,5 metra, a kąt wiercenia wynosi od 20 do 35 stopni. Buławy wszystkich kotew będą osadzone w skale miękkiej. Dodatkowo, aby wzmocnić fundament istniejącego budynku przy północno-wschodnim narożniku budowli zostanie zastosowana metoda iniekcji wysokociśnieniowej Jet Grouting. Pozwoli to na pogłębienie fundamentu o 1,5 metra.
fot. GEOTECHNIKA POŁUDNIE
Przygotowania do drugiego etapu rewitalizacji
Przed przystąpieniem do drugiego etapu rewitalizacji zabytku, należy przygotować platformę roboczą, która wymaga wykonania nasypu poszerzającego istniejącą skarpę. W tym celu wykonano schodkowo około dwumetrowe wcięcia w caliźnie skarpy, co ma zapobiec powstaniu osuwiska. Wcięcia mają około metr wysokości i zostały wypełnione gruntem, z którego wykonano platformę. U dołu skarpy znajduje się stary mur oporowy, na którego konstrukcję ma wpływ ciężar wyżej położonej skarpy. W celu zabezpieczenia muru, przed przystąpieniem do przygotowywania platformy roboczej, wykonano przyporę gruntową. Na tak przygotowanym froncie robót wykonana zostanie obudowa ze ściany berlińskiej, która ma za zadanie zabezpieczyć przechodzącą obok budowy drogę. Konstrukcja będzie się składała ze słupów z kształtowników IPE 300 montowanych w rozstawie dwóch metrów oraz drewnianej opinki, a jej długość wyniesie ok. 55 metrów. Słupy będą wibracyjnie pogrążane w gruncie za pomocą wibromłota ICE 428 B zainstalowanego do koparki DOOSAN DX 255. Czynności te zakończą drugi etap rewitalizacji zabytku.
fot. GEOTECHNIKA POŁUDNIE
W następnej kolejności będzie można przystąpić do wykonania palisady „A” oraz „B”. Są one połączone ze sobą za pomocą oczepu i przebiegają wzdłuż północnej i północno-zachodniej granicy działki oraz wzdłuż wschodniej ściany budynku „C”. Palisady zostaną wykonane w tej samej technologii, co palisada „C”. Łączna długość konstrukcji to ok. 135 metrów. Pale będą miały średnice 600 oraz 800 milimetrów, a ich długość waha się od 7 do 16,7 metra. Część pali będzie zbrojona za pomocą koszy, natomiast pozostałe za pomocą stalowych profili. Łącznie zakres prac do wykonania to 337 pali i 90 kotew. Działania te pozwolą zakończyć proces rewitalizacji zabytku w Kościelisku.
Aktualnie spółka Geotechnika Południe prowadzi prace na budowie zgodnie z założeniami ogólnego harmonogramu inwestycji, dowodząc możliwościami kadry inżynierskiej oraz potencjału sprzętowego o gotowości do realizacji prac w trudnych warunkach gruntowych oraz niesprzyjających okolicznościach klimatycznych związanych z panującym okresem zimowym.
Więcej informacji na stronie: www.geotechnika.net
