Pojęcie tańca rozumiane jedynie jako liryczne pląsanie się ludzi w rytm muzyki, ewoluowało i stworzyło nowe formy wyrazu tej czynności. Przykładem tej zmiany jest choćby wyobraźnia Czechów – oni wizje tańca wyrazili pod postacią oryginalnej budowli.
Tańczący dom – historia
Jeszcze w latach 80-tych miejsce, w którym obecnie stoi jeden z najsławniejszych czeskich budynków było ruiną domu, zniszczonego przypadkowo przez aliancki nalot w 1945 roku. Wówczas w kamienicy obok mieszkał Vaclav Havel (ostatni prezydent Czechosłowacji). Pewnego dnia w trakcie remontu jego mieszkania, Havel wraz z Valdo Milunic – architektem, wpadli na pomysł zagospodarowania sąsiadującej przestrzeni. Legendy głoszą, że w miejscu w którym teraz stoi Tańczący Dom, miało na początku stać centrum kulturalne z biblioteką, kawiarnią, salą teatralną. Cały obiekt miał wkomponować się w inne nadwełtawskie ośrodki kultury takie jak Rudolfinum, Teatr Narodowy, czy Galeria Manes. Jednak charakter czeskiego narodu, który po wyzwoleniu spod komunistycznego „gorsetu zasad” dał natchnienie do stworzenia czegoś innego niż dotychczasowe koncepcje.
Tańczący Dom nazywany jest także „Ginger I Fred” Źródło:http://otaprojekt.pl/tanczacy-dom-pradze/
W 1992 roku plac został kupiony przez firmę ubezpieczeniową Nationale Nederlanden-jedną z wielu, która przyczyniła się do rozwoju praskiej architektury. Do zrealizowania projektu zaproszony został wspomniany wcześniej architekt i jego drugi kolega po fachu, mający polskie korzenie Frank O. Gehry. Budynek wybudowany w 1996 r. przypomina zarys tańczącej pary, dlatego też jest on rozpoznawalny pod nazwą „Ginger i Fred”.
Początkowo był projektem budzącym spore kontrowersje, później jednak stał się laureatem wielu międzynarodowych nagród i obowiązkowym punktem odwiedzin każdego turysty.
Tańczący budynek mieści w sobie także galerie https://pragaprzewodnik.wordpress.com/2015/11/24/tanczacy-dom/
Tańczący Dom – dzisiaj
Wiele osób określa „ tańczący” budynek jako symbol postkomunistycznej wolności i euforii lat 90-tych. Jest to alegoria wyzwolenia się spod żelaznej kurtyny i wkroczenia do świata bez granic, zarówno w sztuce jak i w społeczeństwie. Obecnie Ginger i Fred w swoim betonowo-szklanym ciele skrywają nie tylko biura firmy ubezpieczeniowej, ale także galerie, kawiarnie i restauracje. Dla osób, które chcą podziwiać panoramę Pragi, na ostatnim piętrze udostępniono taras, bezpłatny dla klientów kawiarni pod tzw. „głową Freda”.
„Pod głową Freda” mieści się tarasTAŃCZĄCY DOMWidok z tarasu https://pragaprzewodnik.wordpress.com/2015/11/24/tanczacy-dom/
Data publikacji: 2018-12-04